کد مطلب:276384 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
فرج مؤمنین به دست آن حضرت
دلیل بر این، عبارتی است كه در توقیع شریف مروی در كتاب احتجاج آمده كه: «وَأَكْثِرُوا الدُّعآءَ بِتَعْجِیلِ الفَرَجِ، فَإِنَّ ذلِكَ فَرَجُكُمْ؛ [1] و بسیار دعا كنید برای تعجیل فرج، زیرا كه آن فرج شماست». كه ظاهراً اشاره «ذلك» به فرج برمی گردد، یعنی كه فرج شما بر اثر فرج و ظهور آن حضرت علیه السلام خواهد بود.
و نیز در زیارت روز جمعه می خوانیم: «وَهذا یَوْمُ الجُمُعَةِ وَهُوَ یَوْمُكَ المُتَوَقَّعُ فِیهِ ظُهُورُكَ وَالفَرَجُ فِیهِ لِلمُؤْمِنِینَ عَلی یَدَیْكَ وَقَتْلُ الكافِرِینَ بِسَیْفِكَ؛ و امروز روز جمعه است كه آن روز توست، و ظهور تو و فرج مؤمنان بر دست تو و كشته شدن كافران به شمشیر تو در این روز انتظار می رود».
و نیز در كتاب كمال الدین به سند خود از ابراهیم كرخی روایت كرده كه گفت: به خدمت حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام رفته بودم، در اثنایی كه در محضرش نشسته بودم ابوالحسن موسی بن جعفرعلیهما السلام كه آن هنگام نوباوه ای بود وارد شد، به احترام او برخاستم و او را بوسیدم و نشستم. حضرت صادق علیه السلام به من فرمود: ای ابراهیم! این صاحب تو است بعد از من، امّا گروه هایی به سبب بی اعتقادی به او هلاك می شوند و گروه های دیگر با گرویدن به او سعادتمند می گردند، پس خدا قاتل او را لعنت كند و عذابش را بر وی افزون فرماید. البتّه خداوند از صُلب او بهترین اهل زمین در زمانش را بیرون می آورد، همنام جدّش و وارث علم و احكامش، كانون امامت و سرّ حكمت، او را جبّار بنی فلان - پس از شگفتی هایی كه از او صادر می شود - از راه حسادت به قتل می رساند، ولی خداوند - عزّوجلّ - امر خود را به آخر می رساند هرچند كه مشركین ناخشنود باشند.
[ صفحه 216]
و خداوند عزّوجلّ - از پشت او فرزندانی برآورد تا به دوازدهمین امام مهدی، كامل شود كه خداوند آنان را با كرامت خود مخصوص گردانیده و ایشان را در جایگاه قدس خویش قرار داده است. هر كس منتظر و معتقد به دوازدهمین آن ها باشد مانند كسی است كه پیشاپیش پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله شمشیر زده و از آن حضرت دفاع كرده باشد.
راوی گوید: در این هنگام یكی از هواداران بنی امیه وارد گشت و سخن آن حضرت بریده شد، پس از آن یازده بار به حضرت صادق علیه السلام مراجعه كردم. می خواستم آن حضرت سخنش را تمام كند، امّا نتوانستم، پس چون سال دوم شد [باز هم به مدینه رفتم] و بر آن حضرت وارد شدم در حالی كه نشسته بودم به من فرمود: ای ابراهیم او پس از سختی بسیار و آزمایش های طولانی و هراس و ترس، غم ها را از شیعیانش برطرف می سازد. پس خوشا به حال آن كه آن زمان را درك نماید، ای ابراهیم همین مقدار برای تو بس است.
ابراهیم گوید: هیچ سخنی این چنین مرا خوشدل ننموده و دیدگانم را روشن نساخته است. [2] .
و از حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام مروی است كه در وصف حال مؤمنین در زمان جبارها فرمود: تا آن جا كه احدی از شما جای پایی برای خودش نخواهد یافت و تا آن جا كه شما در نظر مردم از مردار در چشم صاحبش نیز بی ارزش تر خواهید شد و همان طور كه شما در آن حال هستید (ناگهان یاری خداوند و آن پیروزی بیاید) و این است فرموده خداوند - عزّوجلّ - كه در كتابش می فرماید: «حَتّی إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جآءَهُمْ نَصْرُنا»؛ [3] تا آن جا كه پیغمبران مأیوس شدند و [مردم] گمان كردند كه وعده ما خلاف خواهد شد، نصرت و یاری ما برای آن ها آمد.
و در بحار از غیبت شیخ طوسی روایت است كه از وهب بن منبه از ابن عباس در خبری طولانی آمده: ابن عباس گفت: ای وهب! سپس مهدی علیه السلام خروج می كند. پرسیدم: از فرزندان تو؟ گفت: نه، سوگند به خدا كه او از اولاد من نیست، ولی از فرزندان علی علیه السلام است، خوشا به حال كسی كه زمان او را دریابد، به وجود او خداوند بر امّت فرج می دهد
[ صفحه 217]
تا این كه زمین را از قسط و عدل پر كند. [4] .
و دعای امام صادق علیه السلام درباره آن حضرت در روز بیست و یكم ماه رمضان كه در كتاب اقبال منقول است آمده: و این كه اجازه دهی به فرج كسی كه با فرج او برای اولیا و برگزیدگانت هم فرج حاصل شود. [5] .
ان شاء اللَّه این دعا را خواهیم آورد.
و نیز در زیارت روز جمعه می خوانیم: «وَهذا یَوْمُ الجُمُعَةِ وَهُوَ یَوْمُكَ المُتَوَقَّعُ فِیهِ ظُهُورُكَ وَالفَرَجُ فِیهِ لِلمُؤْمِنِینَ عَلی یَدَیْكَ وَقَتْلُ الكافِرِینَ بِسَیْفِكَ؛ و امروز روز جمعه است كه آن روز توست، و ظهور تو و فرج مؤمنان بر دست تو و كشته شدن كافران به شمشیر تو در این روز انتظار می رود».
و نیز در كتاب كمال الدین به سند خود از ابراهیم كرخی روایت كرده كه گفت: به خدمت حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام رفته بودم، در اثنایی كه در محضرش نشسته بودم ابوالحسن موسی بن جعفرعلیهما السلام كه آن هنگام نوباوه ای بود وارد شد، به احترام او برخاستم و او را بوسیدم و نشستم. حضرت صادق علیه السلام به من فرمود: ای ابراهیم! این صاحب تو است بعد از من، امّا گروه هایی به سبب بی اعتقادی به او هلاك می شوند و گروه های دیگر با گرویدن به او سعادتمند می گردند، پس خدا قاتل او را لعنت كند و عذابش را بر وی افزون فرماید. البتّه خداوند از صُلب او بهترین اهل زمین در زمانش را بیرون می آورد، همنام جدّش و وارث علم و احكامش، كانون امامت و سرّ حكمت، او را جبّار بنی فلان - پس از شگفتی هایی كه از او صادر می شود - از راه حسادت به قتل می رساند، ولی خداوند - عزّوجلّ - امر خود را به آخر می رساند هرچند كه مشركین ناخشنود باشند.
[ صفحه 216]
و خداوند عزّوجلّ - از پشت او فرزندانی برآورد تا به دوازدهمین امام مهدی، كامل شود كه خداوند آنان را با كرامت خود مخصوص گردانیده و ایشان را در جایگاه قدس خویش قرار داده است. هر كس منتظر و معتقد به دوازدهمین آن ها باشد مانند كسی است كه پیشاپیش پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله شمشیر زده و از آن حضرت دفاع كرده باشد.
راوی گوید: در این هنگام یكی از هواداران بنی امیه وارد گشت و سخن آن حضرت بریده شد، پس از آن یازده بار به حضرت صادق علیه السلام مراجعه كردم. می خواستم آن حضرت سخنش را تمام كند، امّا نتوانستم، پس چون سال دوم شد [باز هم به مدینه رفتم] و بر آن حضرت وارد شدم در حالی كه نشسته بودم به من فرمود: ای ابراهیم او پس از سختی بسیار و آزمایش های طولانی و هراس و ترس، غم ها را از شیعیانش برطرف می سازد. پس خوشا به حال آن كه آن زمان را درك نماید، ای ابراهیم همین مقدار برای تو بس است.
ابراهیم گوید: هیچ سخنی این چنین مرا خوشدل ننموده و دیدگانم را روشن نساخته است. [2] .
و از حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام مروی است كه در وصف حال مؤمنین در زمان جبارها فرمود: تا آن جا كه احدی از شما جای پایی برای خودش نخواهد یافت و تا آن جا كه شما در نظر مردم از مردار در چشم صاحبش نیز بی ارزش تر خواهید شد و همان طور كه شما در آن حال هستید (ناگهان یاری خداوند و آن پیروزی بیاید) و این است فرموده خداوند - عزّوجلّ - كه در كتابش می فرماید: «حَتّی إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جآءَهُمْ نَصْرُنا»؛ [3] تا آن جا كه پیغمبران مأیوس شدند و [مردم] گمان كردند كه وعده ما خلاف خواهد شد، نصرت و یاری ما برای آن ها آمد.
و در بحار از غیبت شیخ طوسی روایت است كه از وهب بن منبه از ابن عباس در خبری طولانی آمده: ابن عباس گفت: ای وهب! سپس مهدی علیه السلام خروج می كند. پرسیدم: از فرزندان تو؟ گفت: نه، سوگند به خدا كه او از اولاد من نیست، ولی از فرزندان علی علیه السلام است، خوشا به حال كسی كه زمان او را دریابد، به وجود او خداوند بر امّت فرج می دهد
[ صفحه 217]
تا این كه زمین را از قسط و عدل پر كند. [4] .
و دعای امام صادق علیه السلام درباره آن حضرت در روز بیست و یكم ماه رمضان كه در كتاب اقبال منقول است آمده: و این كه اجازه دهی به فرج كسی كه با فرج او برای اولیا و برگزیدگانت هم فرج حاصل شود. [5] .
ان شاء اللَّه این دعا را خواهیم آورد.
[1] احتجاج: 284:2.
[2] كمال الدين: 334:1.
[3] سوره يوسف، آيه 110.
[4] بحار الانوار: 76:52.
[5] اقبال: 201.